Чым адрозьніваецца? Ды шмат чым. Гэта адчуваецца на інтуітыўным узроўні, але калі спрабаваць нешта вытлумачыць, то ў беларускай мове ўсё асэнсоўваецца і метафарызуецца па-свойму, а пры перакладзе часта калькуецца з мовы арыгіналу. Ці, напрыклад, калі ў творы шмат цытатаў і алюзій на расійскія ці замежныя рэаліі і творы мастацтва, то заўжды трэба шукаць адэкватных рэаліяў і цытатаў у айчыннай культуры. Часта гэта практычна немагчыма. А калі б гэта пісаў беларус па-беларуску, ён бы апеляваў зусім іншымі, роднымі алюзіямі і цытатамі.
Наконт сённяшняй літаратурнай сітуацыі, так, практычна ўсё бесперспектыўна. Але я не працую ні ў рэдакцыя, ні ў выдавецтвах, каб нешта тут падказаць ці параіць. Лепш пішы пакуль на той мове, на якой у цябе атрымоўваецца найлепш выявіць сваю задуму, талент. А пасьля прыйдуць таленавітыя перакладчыкі, якія цябе перакладуць не гор за арыгінал:)
Рускамоўная літаратура беларусаў адпачатку вельмі касмапалітычная, там няма нейкіх асаблівых прывязак да нацыянальнага, калі літаратар піша па-руску, ён імкнецца быць зразуметым як мага больш шырокім колам людзей. А калі піша па-беларуску, то адпачатку бачыць перад сабой даволі вузкую аўдыторыю і піша тое, што можа ўсхваляваць яе. Ёсьць, канешне, выключэнні, напрыклад, Параноя Марціновіча, аднак іх няшмат. У асноўным, калі пісьменнік пачынае пісаць па-руску, ён арыентуецца ўжо і на расійскі рынак як мінімум. З расійскай жа больш верагоднасьці, што перакладуць на іншыя мовы, больш верагоднасьці выйграць у нейкім міжнародным конкурсе.
![[personal profile]](https://www.dreamwidth.org/img/silk/identity/user.png)
timeasmymeasure
no subject
Date: 2010-03-19 08:10 am (UTC)Наконт сённяшняй літаратурнай сітуацыі, так, практычна ўсё бесперспектыўна. Але я не працую ні ў рэдакцыя, ні ў выдавецтвах, каб нешта тут падказаць ці параіць. Лепш пішы пакуль на той мове, на якой у цябе атрымоўваецца найлепш выявіць сваю задуму, талент. А пасьля прыйдуць таленавітыя перакладчыкі, якія цябе перакладуць не гор за арыгінал:)
Рускамоўная літаратура беларусаў адпачатку вельмі касмапалітычная, там няма нейкіх асаблівых прывязак да нацыянальнага, калі літаратар піша па-руску, ён імкнецца быць зразуметым як мага больш шырокім колам людзей. А калі піша па-беларуску, то адпачатку бачыць перад сабой даволі вузкую аўдыторыю і піша тое, што можа ўсхваляваць яе. Ёсьць, канешне, выключэнні, напрыклад, Параноя Марціновіча, аднак іх няшмат. У асноўным, калі пісьменнік пачынае пісаць па-руску, ён арыентуецца ўжо і на расійскі рынак як мінімум. З расійскай жа больш верагоднасьці, што перакладуць на іншыя мовы, больш верагоднасьці выйграць у нейкім міжнародным конкурсе.